Që nga zbulimi i saj në “The Devil Wears Prada”, në vitin 2006, Emily Blunt ka marrë role të ndryshme si Mary Poppins, një e divorcuar në vuajtje në “The Girl on the Train” dhe një nënë mbijetuese në “A Quiet Place”. Por, megjithë rezymenë e saj të shkëlqyer, ajo mbetet jashtëzakonisht “jo-Hollywood”. Aktorja britanike flet me KATIE BERRINGTON për projektin e saj të fundit, miniseriali perëndimor “The English”, reputacioni i saj si një nga njerëzit më të mirë në industri dhe duke mësuar të kujdeset më pak për perceptimin, veçanërisht kur bëhet fjalë për prindërimin.
Emily Blunt po i rikthehet ritmit të rutinës së saj në shtëpi: “Të rikthehem në atë që dua, që është vrapimi në shkollë, poçari përreth dhe vrapimi i shkollës përsëri”. Ne po flasim në pikën e kthesës midis “dy ekstremeve” të jetës së sa ose e zhytur në një projekt në vendndodhje, ose në shtëpi me familjen e saj në Nju Jork. “Unë nuk kam punuar me poçar për një kohë dhe kjo po më pëlqen,” thotë ajo, e ulur në një zyrë të rrethuar me libra.
Kjo mund të shpjegojë pse ajo po rrezaton një energji kaq të qetë sot edhe pse Blunt rrallëherë rrëmbehet, pavarësisht se insiston me gëzim se shtëpia e saj është një kopsht zoologjik. “Jeta është e mirë, vërtet e mirë.” Në këtë pikë të karrierës së saj, ajo ndihet mirënjohëse që ka hapësirën dhe mundësinë për të eksploruar “çfarë funksionon për mua në një kuptim artistik dhe më lejon të balancoj të qenit nënë gjithashtu”. Blunt, e cila ka lindur dhe është rritur në Londrën jugperëndimore, tani jeton në Nju Jork me bashkëshortin e saj, aktorin dhe regjisorin John Krasinski dhe dy vajzat e tyre, Violet dhe Hazel.
Në miniserialin perëndimor “The English” Emilu luan një angleze që mbërrin në Perëndimin e Egër të shekullit të 19-të duke kërkuar hakmarrje për vdekjen e djalit të saj. Ajo kryqëzohet me Elin (Chaske Spencer), një ish-skaut kalorësie dhe anëtar i Kombit Pawnee nga lindja, kur ai i shpëton jetën dhe dyshja nisin një udhëtim zbulimesh të panumërta. Natyra e personazhit të saj, Cornelia, si një forcë për t’u llogaritur, në një zhanër ku gratë bien pa mëshirë ndaj brutalitetit mashkullor, ishte një tërheqje e madhe.
Më pëlqen që ajo shfaqet si Alice në Perëndimin e Egër dhe që duket si imazhi i ‘idealit’ femëror. Ajo duket kaq e pavend në këtë peisazh toksik.
“Thjesht më shkruani si një burrë: i gabueshëm dhe kompleks, i vështirë dhe i dyshimtë… Ne ende duhet t’i kujtojmë njerëzit që të mos i mbajnë GRATË në një ideal të caktuar” Peisazhi për gratë në industri ka ndryshuar në mënyrë dramatike që kur filloi Blunt. Ajo kujton se i kishte thënë një shkrimtari vite më parë: “Më shkruaj si një djalë dhe unë do të bëj gjërat e ‘vajzës’. Duke pasur parasysh kohët aktuale të trazuara, temat e traumës dhe të humbjes, të drejtësisë dhe llogaridhënies në anglisht janë veçanërisht tingëlluese. Është një zhanër që ajo ka dashur gjithmonë ta përdorë, “sepse sfondi është kaq i fuqishëm”.
Filmi që ajo sapo ka përfunduar në Atlanta është ‘Pain Hustlers’ me regji të David Yates, së bashku me Chris Evans, Andy Garcia dhe Catherine O’Hara dhe është një largim nga rolet e saj më tipike ‘të nderuar’. Blunt luan një nënë beqare e cila “është e tërhequr në këtë botë dehëse të shitjes së barnave, duke eksploruar sa kohë mund të vallëzoni me djallin për të çuar përpara nevojat tuaja. Unë në të vërtetë nuk e kisha bërë këtë, luajta dikë aq të paqartë më parë. Ritmi i tij do të më mbante zgjuar natën.
Prirja e saj për të luajtur personazhe me hije është veçanërisht e rëndësishme duke pasur parasysh se Blunt konsiderohet si një nga njerëzit më të këndshëm dhe më me këmbë në këtë industri, pavarësisht faktorëve që ushqejnë mbretërinë e saj në Hollywood. Si ndihet ajo për reputacionin që i paraprin? “Shiko, unë besoj shumë se njerëzit zbulojnë versionet më të mira të vetes dhe atëherë mjedisi është më i mirë dhe unë nuk punoj mirë në mjedise toksike dhe të tensionuara. Nuk mund ta bëj”-tund kokën ajo. Më pëlqen të luaj me gjërat, por nuk mendoj se mund të lind një skenë nga e para. Do të shohim, koha do të tregojë.
Nuk ka asnjë plan të madh dhe gjithëpërfshirës për mënyrën se si ajo e imagjinon zhvillimin e karrierës së saj. “Më pëlqen ai kërcim drejt të panjohurës së madhe,” thotë ajo. “Unë jam ende në një udhëtim të vogël zbulimi me të gjitha dhe do të doja të mos e kuptoja ende kapacitetin tim të plotë, në mënyrë që të më udhëheqin thjesht duke u dashuruar me gjërat.” Ajo shpreson të ndihmojë vajzat e saj, tetë dhe pesë vjeç, të gjejnë gjëra që u sjellin atyre gëzim. “Dua që ato të rriten duke dashur diçka, të ndihen të pasionuara për diçka dhe të jenë krenare për atë që janë. Dhe unë mendoj se shumë nga kjo është thjesht të gjesh diçka që të pëlqen të bësh… Unë nuk u rrita fare me një ambicie të zjarrtë për t’u bërë aktore
Është interesante që GRATË janë ende të detyruara të ndihen të mbrojtura ndaj zgjedhjeve të tyre për të punuar, dhe meshkujt jo.
Pyes veten nëse puna në të njëjtën industri me burrin e saj herë pas here në të njëjtat projekte i nxjerr pabarazitë gjinore më qartë në dritë, brenda fushës së tyre dhe më gjerë. “Oh, jashtëzakonisht,” thotë ajo. “Unë flas shumë për këtë me të shoqet e mia, me burrin tim, me të gjithë miqtë e mi… Sa është gjenetike, sa është shoqërore, sa është historike, sa është biologjike.” Ajo bën një pauzë. “Nuk e di pse, kur fëmijët tuaj thërrasin natën, ata zakonisht thërrasin mamin,” mendon ajo. “Dhe ju e dini këtë. Kjo është simbolike, për shembull, gjithçka që një nënë ndjen kur dëshiron të ketë një karrierë, si dhe të jetë atje dhe të jetë e disponueshme. Dhe kjo është ajo që ju rëndon me faj ndonjëherë.”
Kur isha në xhirime në Atlanta, gjë që ishte sfiduese sepse po kthehesha në shtëpi çdo fundjavë dhe më pas fëmijët vinin tek unë për pesë apo gjashtë ditë, ishte e mahnitshme se sa njerëz pyesnin se ku ishin fëmijët e mi. Mendova, ‘Vë bast se Chris Evans nuk po i bëhet kjo pyetje, ose Andy Garcia, ose Jay Duplass.’ Dhe ju thjesht e normalizoni atë…
Mësimi, mendon ajo, është të kujdesemi më pak për perceptimin… Sepse nuk më intereson perceptimi kur bëhet fjalë për biznesin. Pra, pse më intereson kur bëhet fjalë për të qenë nënë?
