Lifestyle

Ndihmë – Çfarë mund të bëj nëse nuk i kam përmbushur ëndrrat e mia?

Unë jam një vendosës i madh i rezolutave të Vitit të Ri. Më pëlqen një rezolutë e Vitit të Ri, unë. Unë që imagjinoj në fillim të një viti të ri është jashtëzakonisht i sjellshëm, produktiv dhe i lezetshëm. 365 ditët zgjasin gjithmonë si një vendkalim lëvizës në një aeroport: përparimi im do të jetë i qetë, i paepur dhe artificialisht i shpejtë. Unë do t’i bëj me dorë të gjithëve ndërsa përmbush ëndrrat e mia në rrugën time deri në qiell. Në mënyrë të pashmangshme, për shkak se jeta pengon, unë gjithmonë e mbyll vitin duke menduar se kam zhgënjyer veten dhe ndoshta të gjithë të tjerët në botë – edhe nëse kam shënuar 15 nga 22 rezolutat e mia (po, kam bërë 22 rezoluta në fillim të vitit 2023).

Në moshën 33-vjeçare, ka kaq shumë gjëra që mendoj se duhet t’i kisha arritur deri tani; kaq shumë mënyra në të cilat mendoj se mund të jem më mirë. Ju mund të mendoni të njëjtën gjë. Ju mund të shikoni jetën tuaj dhe të shihni vetëm të metat dhe ambiciet e paplotësuara. Ju mund të mendoni se nuk jeni personi që keni dashur të jeni kur keni qenë më i ri dhe ndoshta se të gjithë të tjerët po e realizojnë atë përveç jush. A është kjo vetëm natyra e ambicies? Apo është të menduarit problematik? Çfarë bëni në këtë situatë?

Një fjalë që duhet të hiqni nga fjalori juaj që në fillim është e katërta në këtë fjali. “Fjala “duhet”, mendoj se është mjaft e turpshme”, thotë trajneri i jetës, Nick Hatter. “Një fëmijë që mëson të ngasë një biçikletë, ju nuk do t’i bërtisni: ‘Duhet të dini se si ta bëni këtë deri tani!’”, thotë zoti Hatter. Aplikoni një qasje të ngjashme të dhembshur ndaj vetes: zëvendësoni “duhet” me “mund” dhe jeta do të fillojë të ndihet më mirë.

Pra, pse i grumbullojmë këto “duhet” mbi supet tona? Ne jemi “kafshë të drejtuara nga historia”, thotë trajneri i jetës, z. Alan Quinn. Çdo kafshë tjetër në planet është një kafshë e bazuar në fakte. Megjithëse truri ynë që e do historinë ka avantazhe të mëdha, ato na bëjnë të krijojmë narrativa në vend që të fokusohemi ekskluzivisht në fakte. Quinn thotë:

Është një mekanizëm mbrojtës evolucionar. Pra, ekziston një pjesë e madhe e trurit tuaj që është vazhdimisht në kërkim të kërcënimeve. Ai e percepton diçka si një kërcënim shumë shpesh derisa të dijë ndryshe. Ne vetësabotojmë aty ku kafshët e tjera nuk e bëjnë. Nëse një luan nuk arrin të kapë një zebër, ai nuk thotë: “Duhet të isha bërë, nuk e di, një gatopard.” Kjo është e parëndësishme. Është një humbje e plotë kohe.

Këshilla e Quinn – të cilën ai e paralajmëron duke thënë se do të ndryshojë sipas rrethanave specifike të dikujt – është të përqendroheni në faktet.

Në vend që të përqendroheni në gjërat që nuk i keni arritur, përqendrohuni në çfarë keni arritur? Fjala “e arritur” vjen me shumë peshë. Nëse historia juaj është: ‘Unë nuk kam arritur atë që dua të arrij’, ajo që bën truri juaj – vetëm për të vërtetuar paksa se nuk jeni i çmendur – është që kërkon paragjykim konfirmimi për t’ju mbështetur.

Në librin e tij ‘The 7 Questions’, Hatter shkruan për përdorimin e një “prodhimi të bagëtisë ekzistenciale” për të motivuar klientët e tij. Duke supozuar se do të jetoni deri në moshën 80 vjeç, zbritni moshën tuaj nga 80 dhe shumëzojeni këtë shifër me 365 për të marrë numrin e ditëve që ju kanë mbetur. Klientët shpesh janë të shokuar se sa i vogël është numri.

Ne kemi nevojë për një goditje të vogël. Por numri është ende mjaft i madh për t’ju lejuar të transformoni jetën tuaj. Asnjëherë nuk është vonë. Përpiquni të mos krijoni burgun tuaj mendor. Më pëlqen një citim nga zoti Carl Jung: “Jeta me të vërtetë fillon në të 40-at. Deri atëherë, ju thjesht po bëni kërkime.

Pasi të keni renditur gjërat që keni arritur dhe të vini re se ka ende ëndrra për t’u realizuar, pyesni veten pse dëshironi t’i arrini ato. Edhe nëse nuk e dinë pse, burrat priren të thonë gjëra të tilla si: “Në këtë moshë, unë duhet të jem milioner”, ose mendojnë se duhet të kenë një trup si z. Chris Hemsworth, thotë Hatter. Nëse mendoni se keni një arsye të mirë për të synuar një ambicie, përqendrohuni në atë që keni dhe çfarë mund të bëni për të, jo në atë që nuk keni dhe nuk mund të bëni për të.

Filloni menjëherë. Quinn rekomandon të bëni një plan dy-vjeçar, jo një plan pesë-vjeçar.

Ju nuk e dini se çfarë do të dëshironi në pesë vjet, kështu që është e pakuptimtë. Ju mund të bëni pothuajse gjithçka në dy vjet.

Më e rëndësishmja, siç thotë Hatter:

Ju nuk dëshironi të krahasoni brendësinë tuaj me të jashtmen e njerëzve të tjerë.

Krahasimi është fatal. Askush nuk po kalon aq mirë sa mendoni. Kur e krahasoni trupin tuaj me trupat që shihni në Instagram, jo vetëm që po shihni ekskluzivisht gjërat që këta njerëz vendosin t’ju tregojnë, por ndoshta po shikoni dikë që ka punuar me të për shumë më gjatë se ju. Hatter shton:

Mos e krahasoni kapitullin tuaj një ose dy me kapitullin 20 të dikujt tjetër.

Nga ana tjetër Quinn vijon:

Ju po shihni vetëm gjërat që mbështesin historinë tuaj,. Ju ndoshta keni dëgjuar frazën: “Bari është gjithmonë më i gjelbër derisa të afroheni dhe të shihni m*t midis teheve”.

Nëse tundoheni të krahasoni veten me të tjerët, mbani mend se pasi njerëzit arrijnë një pagë të caktuar – hulumtimi i vitit 2010 sugjeroi se atëherë ishte rreth 75,000 dollarë në vit – ata nuk bëhen më të lumtur. Hatter konfirmon se milionerët që ai sheh kanë pjesën e tyre të duhur të problemeve. “Paratë mund të zbutin stresin, “por jo domosdoshmërisht të bëjnë të lumtur“, thotë ai. “Ju nuk keni nevojë të jeni një milioner në mënyrë që të jeni një baba i mirë ose një partner i mirë.

Gjëja më e mirë që mund të bëni është thjesht të veproni. Identifikoni ambiciet tuaja dhe filloni të bëni përparim. “Shpesh kur e hedh hapin e parë, më të vogël, bëhet më e lehtë të bësh një tjetër,” thotë Hatter.