Kur një ekspozitë për të ardhmen e punës u hap në një muze arti danez të premten, vizitorët duhet të kishin parë dy korniza të mëdha fotografish të mbushura me kartëmonedha me vlerë të kombinuar 84,000 dollarë.
Pjesët ishin menduar të ishin riprodhime të dy veprave të artistit Jens Haaning, i cili më parë përdorte para të gatshme për të përfaqësuar pagat mesatare vjetore të një austriaku dhe një danezi, në euro dhe para daneze respektivisht. Por kur Muzeu i Artit Modern Kunsten në Aalborg mori dorëzimin e veprave të artit të rikrijuar para shfaqjes, stafi i galerisë bëri një zbulim befasues, kornizat ishin bosh. Në vend që të ishte si pasojë e hajdutëve, paratë e huazuara mungonin falë vetë Haaning, i cili thotë se po i mban paratë në emër të artit.
Unë kam zgjedhur të bëj një vepër të re për ekspozitën, në vend që të tregoj përkatësisht dy veprat 14 dhe 11-vjeçare. Puna i përgjigjet si konceptit tuaj të ekspozitës ashtu edhe veprave që fillimisht kishim planifikuar të shfaqnim.
Pjesa konceptuale “e re”, të cilën Haaning e ka titulluar “Merr paratë dhe vrapo”, tani është në qendër të një mosmarrëveshjeje midis muzeut dhe artistit për punën, detyrimet kontraktuale dhe vlerën e punës, të gjitha tema të përshtatshme për ekspozitën.
Unë pashë, nga pikëpamja ime artistike, se mund të krijoja një pjesë shumë më të mirë për ta sesa ajo që ata mund të imagjinonin. Unë nuk shoh që kam vjedhur para. Unë kam krijuar një vepër arti, e cila është ndoshta 10 ose 100 herë më e mirë se sa kishim planifikuar. Cili është problemi?
Përveç huazimit të Haaning prej 84,000 dollarësh për veprat e artit të mbushura me para, Muzeu Kunsten kishte rënë dakord të paguante një shtesë prej 1,571 dollarësh për punën e tij, si dhe të mbulonte kostot si inkuadrimi dhe dorëzimi.
Normalisht e gjej veten në një pozitë më të mirë kur shfaqem jashtë vendit. Unë jam një danez dhe është muze danez dhe ata presin që unë të investoj sepse atëherë ndoshta një ditë ata do të blejnë diçka.
