Nëse jeni në treg për koka qeramike të çuditshme ose kolazhe shumëngjyrëshe të seksit homoseksual mes ushtarëve jashtë detyrës, një platformë e re e artit dixhital ju ka mbuluar. Qendra e vetme në internet është një sipërmarrje e re nga Queer Art Projects, një kompani prodhimi me bazë në Londër. I lançuar dhjetorin e kaluar, QAP.digital aktualisht është shtëpia e gjashtëmbëdhjetë artistëve LGBTQ dhe përmban dhjetëra pjesë, nga pikturat te gazetat, fotografia te arti i tekstilit, të zgjedhura me dorë nga themeluesit e saj Tuna Erdem dhe Seda Ergul dhe bashkëpunëtorja Mine Kaplangi.
QAP.digital beson se arti queer duhet të mbahet gjallë jo vetëm në emër të diversitetit shumë të nevojshëm, por edhe në emër të krijimtarisë së përhershme. QAP.digital është një hapësirë për të festuar artin queer dhe për ta ndihmuar atë të jetojë, të lulëzojë, të lulëzojë.
Erdem dhe Ergul thonë se ata mbajnë një sy për artin që shkon përtej trajtimit të çuditshmërisë për sa i përket gjinisë dhe seksualitetit. Ata janë të interesuar në të gjitha mënyrat se si çuditshmëria shërben si një forcë krijimtarie në jetë, në formë, stil, prodhim dhe prezantim. Queer është një term ombrellë për njerëzit që nuk janë heteroseksualë ose cisgjinorë. Fillimisht që do të thotë ‘e çuditshme’ ose ‘e veçantë’, queer filloi të përdorej në mënyrë pejorative kundër atyre me dëshira ose marrëdhënie të të njëjtit seks në fund të shekullit të 19-të.
Një platformë e fuqishme
QAP.digital u përball kryesisht nga zhgënjimet e Erdemit dhe Ergulit me skenën e artit në Londër, dhe kufizimet që ata mendojnë se vendos mbi kaq shumë krijues. Bota e artit i detyron artistët queer në kuti, argumentojnë dyshja, duke e trajtuar termin queer si një dënim të përjetshëm dhe në fund duke bërë shenjë artistët që identifikohen si të tillë. Me QAP.digital, ata shpresojnë të ofrojnë një hapësirë për artistët që të kenë lirinë për të marrë në pyetje çuditshmërinë pasi ajo lidhet me punën e tyre përtej kuptimit të saj si një identifikues i orientimit seksual.
Ky është momenti kur ne fillimisht menduam se një platformë tregtare mund të krijojë një burim alternativ të ardhurash për artistët queer. Ne po përpiqemi të bëjmë diçka kundër grurit, në një sektor arti që është i vështirë për t’u depërtuar edhe nëse bëni gjithçka me libër dhe në një klimë më të gjerë kulturore që po bëhet gjithnjë e më transfobike dhe ksenofobike. Kur artisti i bardhë është i lirë të bredhë si të dojë, të ndalet vetëm në konsiderata estetike, të dalë me abstraksione të pastra, pse artisti queer duhet të kufizohet të flasë për çështje queer në një mënyrë të dallueshme për të shënuar disa kuti?
