‘A Live Night’ padyshim që përgjatë gjithë javëve të fundit ka sjellë për ju intervistat më unike dhe muzikën ‘live’ më të mirë nga artistët më në zë dhe të talentuar të showbiz-it tonë. Këtë të shtunë, Eugent Bushpepa ka rrëfyer gjithë jetën e tij, duke nisur nga fëmijëria, sakrificat që ka bërë për t’ju futur botës së artit, jeta personale, fama dhe shumë të tjera.
Artisti na zbuloi rrugën se si iu fut botës së muzikës dhe artit, duke na zbuluar se që prej fëmijërisë ka qenë pasioni i tij më i madh.
Që në moshën 10-vjeçare dëgjoja ‘The Doors’, pastaj u futa pak më thellë në muzikën ‘rock’, muzikën ‘metal’ me ‘Metallica’ e të tjerë. Kam qenë shumë i vogël, në moshën 14 vjeç regjistroja veten time me ato magnetofonat që kanë qenë asokohe. Zëri im ma shpifte të them të drejtën, pasi nuk ishin regjistrime profesionale. Kur më afrohet lideri i grupi ‘Sunrise’, i cili më tha ‘kam bërë një këngë që duhet ta regjistroj’ dhe arritëm të bëjmë një material bashkë me grupin ‘Sunrise’. Kishim një problem që mosha limit për të marrë pjesë te ‘Kënga Magjike’ në vitin 1998 ishte 16 vjeç dhe unë isha vetëm 14 dhe na u desh të sajonim një gënjeshtër të bardhë, të thonim që unë isha 16 vjeç që të futesha. Unë asokohe nuk e dija se çfarë ishte fama të them të drejtën, unë këndoja se më pëlqente të këndoja, më pëlqente të isha në skenë, e ndjeja të nevojshme të shprehesha nëpërmjet këngës. U deshën disa vite që unë të katapultohesha në artin profesional shqiptar sepse isha ende i paformuar, kisha thjesht një zë shumë të hollë, duke qenë se kërkesat për atë rrymë muzikore ishin që të kishe një zë qe shkonte lart. Katapultimi ka ardhur më vonë, pjekja artistike me kalimin e viteve ka bërë të vetën, deri në momentin që kuptova se muzika nuk ishte thjesht një pasion dhe këtë e them me shumë kënaqësi, u bë dhe punë pastaj.
E nëse nuk e dinit, si një student shumë i mirë në shkollë, Eugenti vazhdoi studimet për mjekësi jashtë, por ‘zemra e tij vazhdonte të rrihte’ për muzikën dhe artin dhe kjo gjë e riktheu sërish në Shqipëri.
Ka qenë im atë në fakt, po të kishte qenë për mua unë do kisha mbaruar Akademinë e Arteve tani, por pas mbarimit të shkollës 8-vjeçare, im atë më tha ‘mbaje muzikën ta kesh pasion, ta kesh si një as nën mëngë’, por duke qenë se isha dhe një ‘nerd’ në shkollë se studioja, e panë më të arsyeshme që unë të vazhdoja një gjimnaz të përgjithshëm dhe më pas studimet e mëtejshme për të cilat shkova në Bologna dhe u përpoqa që të ndiqja shkollën për mjekësi, u përpoqa. Italia ishte një vend shumë i vështirë për një 18-vjeçar që vinte nga Rrësheni. Arrita që me shumë sakrifica të bëja vetëm dy vite shkolle dhe duke qenë se frekuentimi ishte shumë i rëndësishëm në shkollën e mjekësisë dhe unë nuk kisha mundësi që të punoja, disbalanca ekonomike mes Shqipërisë dhe Italisë dihet si është, goxha më e madhe, kështu që më duhej dhe të punoja. Për shkak të influencës së artit, serish, pasi në Bologna m’u desh t’u angazhoja me muzikë, unë preferova që të ndjek zemrën, artin dhe të lë mënjanë shkollën. Gabim këtu për mendimin tim, por prapë jam këtu ku jam sot. Unë u ktheva nga Italia në vitin 2006, në fakt u ktheva sepse nuk mund t’i merrja më nga ana artistike dhe as nga ana akademike asgjë dhe po humbja kohë kot. Zgjodha të kthehem sërish që të vazhdoja ëndrrën e lënë përgjysmë në Shqipëri. Bëra një audicion në ‘Top Show’, të cilin e fitova dhe u bëra pjesë e ‘Top Show’, kështu që sërish muzika u fut në mes. Isha i lumtur që isha pjesë në një skenë profesionale si ajo e ‘Top Show’, ku isha pjesë për 11 vite. ‘Top Show’ më ka hequr fobinë e kamerave, i kam pasur shumë tmerr kamerat duke qenë se jam pak djalë i turpshëm. Më mësoi të tregoja se arti nuk është vetëm me të kënduar, duhet të jesh në skenë dhe të aktrosh pak, të jesh dhe pak i çiltër. Më ka mësuar jashtëzakonisht shumë eksperienca në ‘Top Show’.
