Midis adhuruesve të artit në qendër të New York-ut, 57 Great Jones Street është cilsësuar si një vend i shenjtë. Andy Warhol e bleu ndërtesën dykatëshe në vitin 1970, duke i dhënë me qira katin e dytë mikut të tij Jean-Michel Basquiat një dekadë më vonë, pak pasi u takuan. Dhe tani, me fasadën pothuajse tërësisht të mbuluar me grafite, duket sikur çdo artist rruge brenda një rrezeje prej 30 miljesh ka bërë homazhe. “Ndoshta mund të bëjmë diçka me gjithë artin,” thotë Angelina Jolie, duke shikuar nën ombrellën e saj të madhe. Është një mëngjes me shi, ditë e diel në mes të korrikut dhe ajo sapo ka zbritur nga avioni nga Italia. Gjashtë muaj më parë, ajo dhe vajza e saj e madhe, Zahara, 18 vjeçe, studente në Kolegjin Spelman në Atlanta, u njohën me këtë vend teksa po vizitonin qendrën e qytetit. Në momentin që kaluan nga dera, e kuptuan se kërkimi kishte mbaruar.
Mund të jem shumë impulsive, por Zahara është kaq e bazuar, vendimtare dhe e zhytur në mendime. Kur ajo ra dakord, ndjeva se të dyja ishim të vendosura.
Në nëntor, aktorja, regjisorja dhe ish-ambasadorja e Agjencisë së Refugjatëve të OKB-së do të hapte dyert për Atelier Jolie, një përpjekje disi e përcaktuar gjerësisht për të sjellë vlerat e saj me mendje globale dhe të ndërgjegjshme shoqërore në botën e modës. Ajo e përfytyron atë si një hapësirë bashkëpunimi, një lloj punishteje qendre kulturore-takime-dizenjimi që kombinon shërbimet e rrobaqepësisë dhe riciklimit me një hapësirë galerie për artizanët vendas dhe një kafene të drejtuar në partneritet me organizatat e refugjatëve.
Kam takuar shumë artizanë gjatë viteve, njerëz shumë të aftë, të talentuar dhe do të doja t’i shihja ata të rriten.
Lista e saj e bashkëpunëtorëve përfshinme Justin Smith, artistin amerikan Duke Riley dhe krijuesin e dantellave afrikano-jugore Pierre Fouché – por, thotë ajo, “nuk ka të bëjë me modën”. As Atelier Jolie nuk është për të, ajo është e shpejtë për të shtuar:
Nuk dua të jem një stiliste e madhe. Unë dua të ndërtoj një shtëpi që njerëzit e tjerë të bëhen të tillë.
View this post on Instagram
Turneu ynë fillon në katin e dytë, një papafingo plot dritë, e mobiluar me tavane të larta, mahi të ekspozuar dhe stola prej druri të rikuperuar, ku së shpejti një ekip rrobaqepësish do të ngrejë një dyqan me pëlhura të çmuara dhe artizanale. Vetë Jolie është duke modeluar një palë pantallona gri leshi me porosi, një nga stilet e shumta që do të jenë të disponueshme sipas masës.
Jolie ka ekipin e saj të vogël: presidentja dhe shefi operativ i markës, Helen Aboah dhe Giles Duley, i cili po këshillon projektin mbi ndikimin e korporatës, por filloi karrierën e tij si fotograf muzikor Ai shprehet:
Gjatë 20 viteve të fundit duke dokumentuar histori humanitare, kam parë ndikimin negativ të konsumizmit perëndimor në vendet në zhvillim – nga puna e fëmijëve, nxjerrja e paligjshme e mineraleve, ndotja nga ngjyrosja e pëlhurave, shfrytëzimi i fermerëve dhe shumë më tepër. Atelier Jolie mund të ketë një ndikim të jashtëzakonshëm pozitiv te artizanët që shpesh kanë qenë të panjohur dhe të nënvlerësuar, por ne gjithashtu kemi një mundësi për të filluar biseda rreth shfrytëzimit të fuqisë punëtore, ndotjes dhe mbeturinave. Në krye të manifestit të Angelina është gjithashtu idea se ne jemi të gjithë krijues.
Tatuazhet që gjurmojnë kurrizin delikat të Jolie përfshijnë një frazë në arabisht që shkon përgjatë krahut të saj të djathtë, që përkthehet në “forcë dhe shpresë” dhe një tjetër në italisht – “akoma lëviz”, një frazë e famshme që i atribuohet Galileo-s pas vëzhgimeve të tij shkencore zbuluese mbi sistemi diellor e solli atë në gjykatë.
Fëmijët e mi do shtangeshin nëse do të ishin këtu. Isha mjaft e errët kur isha e re. Unë isha një punk, jo një fëmijë popullor, shkoja në dyqane punk, prisja gjërat, digjja vrima të vogla të cigareve në gjëra. Kjo isha unë si adoleshente.
Për dikë të rritur në rebelim, mënyra e të veshurit e Jolie priret drejt minimalizmit dhe monokromatikës, me një prirje dukshëm të përmbajtur dhe konservatore. Si një grua që ka qenë thellësisht e përfshirë me kauzat humanitare për dekada, ajo ka punuar shumë për të mbajtur fokusin në atë që po bën, jo në atë që ka veshur. Ajo preferon të blejë për vete dhe të punojë me rrobaqepës dhe jo me stilistë të famshëm.
Ka më shumë libra sesa rroba në dollapin tim. Unë nuk jam dikush që i pëlqen rrobat që të konsumojnë jetën e saj. Dhe nuk më pëlqen ideja e të qenit i ‘ndikuar’.
Ndonëse nuk ka dëshirë ta pranojë këtë, qasja e saj ndaj modës ka qenë jashtëzakonisht me ndikim. Çdo lëvizje stili që ajo bën anatomizohet me kujdes nga fansat në mediat sociale dhe ngurrimi i saj në dukje për të bërë një spektakël me veten ka kontribuar vetëm në jenin aktual për të gjitha gjërat e qeta luksoze. Këto ditë, një faqe interneti e modës që identifikon me sukses zgjedhjen e Jolie-t për një këpucë aeroporti në dukje të paparë, mund të sjellë qindra mijëra klikime. Dhe është pikërisht ajo fuqi që Jolie shpreson ta shfrytëzojë për mirë.
Më duket paksa qesharake që jemi të përfshirë në modë. Nuk mendoj se asnjëri prej nesh është tepër ‘në modë’. Por për shkak se jetojmë me rrobat tona, është shumë pjesë e asaj që jemi dhe diçka që është e rëndësishme për t’u eksploruar, veçanërisht për të rinjtë.
Atelieja është pikërisht lloji i vendit ku ajo do të dëshironte të shkonte me fëmijët e saj.
Gjithmonë kam dashur ta çoj familjen time në një vend ku mund të them: A ju përfaqëson vërtet veshja juaj? Absolutisht ju? Dhe a ju pëlqen? Unë mendoj se personi mesatar nuk do të mendonte se po. Por unë mendoj se rrobaqepësia e bën këtë për ju.
