Historiani, autori dhe gazetari i famshëm britanik, Timothy Garton Ash ishte i ftuari i radhës në podkastin “Flasim” të kryeministrit Edi Rama. Në bashkëbisedim me kryeministrin Rama, Timothy Garton Ash e cilësoi avantazh të madh faktin e të qenit gazetar dhe historian në të njëjtën kohë pasi sipas tij, “të dy, në thelb, janë në kërkim të së vërtetës”.
Detyra e të dyve është të qëmtojnë të vërtetën dhe këtë e bëjmë në mënyrë paksa të ndryshme. Kundërshtia vjen kur fillon të mendosh – unë e quaj ‘riti i Kisingerit’ – kur e mendon veten si vendimmarrës dhe gati përpiqesh të jesh një qeveri dhe të bësh politikën e qeverisë, në vend që të bësh atë që është puna jonë, përpjekjen për të kërkuar të vërtetën dhe për ta thënë atë siç është, duke i thënë pushtetit të vërtetën. Pra, këtë kam menduar që kam bërë, gjithmonë.
Historiani britanik e cilësoi Brexit-in si “disfatën më të madhe politike të jetës”.
E gjithë jeta ime është sjellë rreth Europës, unë jam një europian anglez, kështu që shkëputja e Britanisë nga Europa është tragjedi për Britaninë, por mendoj edhe për Bashkimin Europian dhe të ardhmen e Europës. Megjithatë, nuk mendoj se Brexit-i e ka prerë atë lisin e britanizmit që përshkruat. Mendoj që vazhdon të jetë aty.
Sipas tij, gabimi që bëri Tony Blair ishte të besonte se ishte e mundur që të kishte vetëm hapje, hapje, hapje.
Hapje të shoqërisë, hapje të financave, hapje të ekonomisë, hapje të emigracionit pa pasur asnjë reagim! Sepse në fakt pati një reagim. Dhe slogani i përkrahësve të Brexit-it, që iu dha fitoren ishte ‘Rimerr kontrollin’. Ajo çfarë ndodh tani në Gjermani është që udhëheqësit gjermanë po flasin për “kontrolverlust” (humbjen e kontrollit). Pra, mendoj se të gjitha shoqëritë tona kanë nevojë për atë ndjesinë që gjërat janë nën kontroll, që imigracioni po menaxhohet. Pra, mendoj se ky ishte një gabim i viteve të Blair-it, që e paguam shtrenjtë. Por fakti që tani po përpiqemi ta vëmë nën kontroll, si të gjitha vendet e tjera europiane, nuk do të thotë se është fundi i larmisë sonë kulturore, është përtej saj.
Duke folur për të ardhmen e BE-së, historiani britanik u shpreh:
Po të mobilizohej një brez i ri europianësh, jo vetëm për të mbrojtur atë çfarë kemi arritur, që është Europa më e mirë që kemi pasur, por edhe për ta zgjeruar dhe përmirësuar atë, çka është plotësisht e mundur, pas 10 vjetësh, do të mund të shohim pas dhe të kemi një Union prej 35 shtetesh dhe do t’ia kemi arritur të mbrojmë atë që kemi, mënyrën e lirë të jetesës në Europë. Është e mundur, por është në dorën tonë. Kjo duhet të ndodhë pa asnjë vend të vetëm si hegjemonist.
