Në mes të ditës është radha e profesor John Dugard për të dalë në podium. Një ekspert i njohur në të drejtën ndërkombëtare dhe të drejtat e njeriut, ai është një 87-vjeçar i bardhë afrikano-jugor, një nga nënshkruesit e Kushtetutës së Afrikës së Jugut pas Aparteidit.
Ai punoi për një kohë të gjatë në OKB, fillimisht si president i Komisionit për Territoret Palestineze pas Intifadës së Dytë të vitit 2000, më pas si Raportues Special i UNHCR-së për refugjatët dhe denoncoi vazhdimisht “diskriminimin e izraelitëve ndaj palestinezëve”, saqë Izraeli e ka quajtur disa herë “të njëanshëm”.
I takon atij të trajtojë çështjen e juridiksionit. Dhe pastaj kujtoni menjëherë se ato që rrjedhin nga Konventa e Gjenocidit janë “erga omnes, detyrime që i detyrohen komunitetit ndërkombëtar në tërësi”.
Duke shpjeguar se “Shtetet që kanë nënshkruar këtë konventë janë të detyruara jo vetëm të heqin dorë nga aktet gjenocidale, por edhe t’i parandalojnë ato”. Ai më pas shpjegon se qeveria e tij “shikoi me tmerr reagimin e Izraelit ndaj mizorive të tmerrshme të kryera kundër popullit të tij më 7 tetor.
Sulmi në Gaza, i cili rezultoi në vrasjen pa dallim të civilëve të pafajshëm palestinezë, shumica e të cilëve ishin gra dhe fëmijë”.
Duke shpjeguar se Afrika e Jugut hezitoi përpara se të procedonte me ankesën në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë: “Akuzimi i një shteti se ka kryer akte gjenocidi dhe dënimi i tij me një gjuhë kaq të fortë është një akt serioz”, thotë ai.
Për këtë arsye, shton ai, është kërkuar kontakt me qeverinë izraelite përpara se të vazhdohet. Por përgjigja “nuk trajtoi çështjet e ngritura nga Afrika e Jugut dhe as konfirmoi e as mohoi ekzistencën e një mosmarrëveshjeje”.
Më 5 janar, Afrika e Jugut kërkoi një takim dypalësh, të cilit Izraeli iu përgjigj se përfaqësuesit e dy vendeve mund të “koordinonin” pas seancave. Përgjigja e Pretorias ishte se një takim i tillë nuk do të kishte asnjë qëllim.
