Së fundmi, Papa Françesku ka kritikuar obsesionin për rininë e përjetshme duke theksuar se po krijohet një konfuzion mendor mes mirëqenies dhe mitit.
Mosha jonë dhe kultura jonë kultivojnë mitin e rinisë së përjetshme si obsesioni i dëshpëruar i një mishi të paprishur. Është bërë shumë për ta rikthyer gjithmonë këtë rini, shumë truke, operacione për t’u dukur i ri. Pse përçmohet pleqëria në shumë mënyra sepse sjell prova të pakundërshtueshme të rrëzimit të këtij miti, i cili do të donte të na bënte të ktheheshim në barkun e nënës, për t’u kthyer gjithmonë të rinj në trup. Teknika e lejon veten të tërhiqet nga ky mit në të gjitha mënyrat. Ndërsa presim të mposhtim vdekjen, ne mund ta mbajmë trupin gjallë me ilaçe dhe kozmetikë, të cilat ngadalësojnë, fshehin, largojnë pleqërinë. Sigurisht, mirëqenia është një diçka tjetër dhe fuqia e mitit diçka tjetër. Megjithatë, nuk mund të mohohet që ngatërrimi ndërmjet dy aspekteve po krijon një konfuzion mendor.
Përkundër kësaj, Papa Françesku citoi aktoren italiane, Anna Magnani, kur ajo kërkoi të mos i fshihte rrudhat, sepse ato ishin dëshmi e përvojës dhe pjekurisë së saj.
Më vijnë në mendje fjalët e një aktoreje të mençur italiane, Anna Magnani. Kur i thanë se duhej të hiqte rrudhat, ajo tha “jo, mos i prek, m’u deshën kaq shumë vite për t’i fituar”. Rrudhat janë një simbol i përvojës, i jetës. Një simbol i pjekurisë. Simbol i të pasurit një udhëtim. Rëndësi ka i gjithë personaliteti. Rëndësi ka zemra dhe zemra mbetet me atë rininë e verës së mirë që sa më e vjetër bëhet, aq më e mirë është.
Rikujtojmë, se Papa Françesku bëri së fundmi sërish thirrjen e tij drejtuar krerëve të qeverive për të kërkuar një zgjidhje diplomatike për t’i dhënë fund luftës në Ukrainë. Ndërkaq, në një mesazh nga sheshi Shën Pjetër në Vatikan, Papa Françesku shprehu tronditjen edhe për masakrën në një shkollë amerikane në Teksas, ku një 18-vjeçar hapi zjarr duke vrarë të paktën 19 fëmijë.
