Teknologjia fillimisht diktoi se sa kohë mund të ishte një këngë. “From Me To You”, numri i parë në Mbretërinë e Bashkuar i grupit legjendar, Beatles, ishte vetëm një minutë e 56 sekonda. Këngët e Adam Faith arritën në vetëm një minutë e 38 sekonda më këngën “What Do You Want?” numri një i vetëm në Mbretërinë e Bashkuar, më i shkurtri i të gjitha kohërave.
“Bohemian Rhapsody” arriti në pesë minuta e 55 sekonda në 1975. Deri në vitin 1998, hiti i Madonna-s “Frozen” po lulëzonte në 5 minuta e 12 sekonda. Oasis, në të njëjtin vit, me “All Around the World” duke arritur në 9 minuta e 38 sekonda.
Struktura klasike e këngës me vargje, kor, përsëritje që sundoi nga vitet 1960 e në vazhdim po u jep vendin këngëve që shpesh tingëllojnë si një sukses i copave të pavarura. Por qëllimi mbetet i njëjtë: të joshësh dëgjuesin dhe t’a mbash të angazhuar!
Një këngë e dëgjuar për më pak se 30 sekonda në Spotify nuk gjeneron të ardhura për kompozitorin, interpretuesin ose diskografinë. Pra, kompozitori modern duhet të punojë shpejt dhe kjo do të thotë, të zhgënjesh konsumatorët e vjetër të muzikës.
Ah, refreni! Momenti në një këngë ku gjithçka shpërthen. Albumet janë bërë gjithnjë e më koherente. Këngë të tilla si hiti i Billie Eilish “Bad Guy” dhe “Si Veo A Tu Mamá” e Bad Bunny janë këngë që mund të shërbejnë si meme fonogramë, gif dhe klipe TikTok.
Dhe megjithëse shumë shkrimtarë, veçanërisht ata që interpretojnë materialin e tyre, do të argumentonin me këtë nëse qëllimi i këngës është që të tërheq vëmendjen tuaj dhe ta shpërblejë atë me kënaqësi të menjëhershme, pse do të rrezikonin të testonin durimin tuaj me diçka që varet më gjatë sesa duhet?
Këngët si “Old Town Road” e Lil Nas X janë menjëherë të identifikueshme. Për brezat e vjetër, të rritur nga “Ajo të do, po, po, po” deri te “Unë duhet të jem kaq me fat, me fat, me fat, me fat”, kjo nuk përfaqëson progres, por triumfin e fundit të tregtisë mbi artin.
Nuk është çudi që ata lundrojnë me kujdes në këtë botë të re dhe kapen pas komodit të një kori të modës së vjetër.
Vajza ime e vogël, e cila sapo ka mbushur 10-vjeçe, nuk po bën asgjë. Për mua, nganjëherë mund të duket sikur zgjedhja e saj e këngës diktohet vetëm nga potenciali i saj për të dëgjuar një lëvizje vallëzimi që ajo filmon për ta ndarë me miqtë dhe ndjekësit e saj.
Albumi i fundit i Bieber, “Justice”, mund të jetë një studim rasti për atë që do të thotë të shkruaj këngët për të arritur në këtë peizazh të ri, të drejtuar nga mediat sociale. Nga 16 pjesët e tij, vetëm gjashtë shkelin harkun kohor tre minutëshe.
A është ky shkak për dëshpërim? Ka qenë gjithmonë në këtë mënyrë, vetëm se mjetet e shpërndarjes kanë ndryshuar. Këngët e shkurtra mund të tingëllojnë ende bukur. Zvogëlimi gradual nga gjatësia e vjetër standarde prej tre minutash e 30 sekonda në një mesatare prej dy minutash, sipas një studimi të fundit nga ‘Samsung’, nuk është domosdoshmërisht një gjë e keqe. Nëse një këngë është e shkëlqyeshme, shkurtësia nuk e kërcënon madhështinë e saj. Përkundrazi, shpesh mund ta përmirësojë atë, duke ju lënë të dëshironi më shumë.
