Një studim i ri i Elsevier, i udhëhequr nga Universiteti i Kentakit Perëndimor, pretendon se faktorët perceptues, të sjelljes, asortiativë dhe ndërveprues luajnë të gjithë një rol në formimin e një marrëdhënieje të lumtur. Partnerët që shmangen nga pasiguritë dhe xhelozia konsiderohen ‘më të aftët në aspektin romantik’, me një këndvështrim ‘xhami gjysmë plot’ për dashurinë.
Por pasioni i ndezur nuk u konsiderua aspak një çështje e madhe, pasi studiuesit thonë se ai nuk pasqyron vërtet dashurinë, besimin apo angazhimin.
“Kërkimi ynë tregon rëndësinë e proceseve njohëse sociale gjatë zgjidhjes së problemeve në marrëdhënie”, tha Michelle R. Persich Durham, autorja kryesore e studimit. Njerëzit me kompetencë romantike prireshin t’i shihnin marrëdhëniet më pozitivisht dhe ishin më pak të prirur ndaj shqetësimeve dhe dyshimeve në lidhje.
Si pjesë e hulumtimit të tyre, ekspertët anketuan 171 çifte kryesisht heteroseksuale, të cilët ishin të gjithë në faza të ndryshme të marrëdhënieve të tyre – nga ‘takimet e rastësishme’ tek ‘të martuara’. Pjesëmarrësve iu dhanë 10 skenarë të trilluar, duke filluar nga ndryshimet e thjeshta të stilit të jetesës deri te çështje më serioze, si zbulimi i profilit sekret të partnerit në Tinder.
Secili partner u pyet se si do t’i përgjigjeshin problemeve në fjalë, me përgjigjet e tyre të përdorura për të përcaktuar kompetencën dhe kënaqësinë e tyre romantike. Në përgjithësi, shkencëtarët arritën në përfundimin se partnerët e arritshëm dhe të përgjegjshëm ishin më të kënaqur në marrëdhëniet e tyre.
Kjo u përfshi nën ombrellën e ‘kompetencës së sjelljes’, me më shumë partnerë antisocialë që konsideroheshin më pak të aftë në marrëdhënie. Optimizmi u konsiderua gjithashtu si një faktor kyç ‘perceptues’ i kompetencës, me partnerët më të mirë më pak të prirur ndaj pasigurive dhe dyshimeve problematike.
